In de Valle de la Luna mag je niet overnachten. Wel in de Valle de la Muerta. Een nacht met doodse stilte en een schitterende sterrenhemel… Deze ´death valley´ is groots met zandduinen waar de durfals vanaf surfen. Het is er bloedheet en zo droog dat er niets leeft. Dat zou wel lekker zijn, een keertje zonder vliegen en muggen.
De route ernaartoe was even zoeken. De beneden-ingang is zo smal, hobbelig en gescheurd en de boven-weg is schuin en gaat langs te steile ravijnen. Eigenlijk geen doen met de camper. Uiteindelijk via de beneden-route gegaan en het laatste stuk naar de echte zandduinen hebben we te voet gedaan.
Dit voelt als echte woestijn.
Jaco ploegt nog verder door de zinderende hitte om de zandsurfers te zien die op een 100 meter hoge duin verderop surfen.
Het plateautje van de boven-ingang, waar we gisteren stonden en niet verder konden. Ziet er spannend uit, zo van beneden.
Ons plekje voor de nacht. Wat een rust! Alleen werd de sterrenhemel een beetje oververlicht door de (bijna) volle maan.
